Oznaczenia kolorystyczne tras narciarskich w Polsce

Stawką jest nie tylko komfort wypoczynku, ale przede wszystkim bezpieczeństwo. Poszczególne kolory oznaczają konkretne poziomy trudności. W naszym kraju kolor odzwierciedla m.in. kąt nachylenia stoku, ukształtowanie terenu czy odległość od pobliskich obiektów.

Jak oznakowane są trasy narciarskie?

W Polsce spotkamy trasy oznakowane czterema kolorami.

• Trasy oznakowane na zielono - to trasy najmniej wymagające, idealne dla osób początkujących. Są szerokie, a kąt nachylenia nie jest zbyt duży, co stwarza idealne warunki do bezpiecznej nauki szusowania. Trasy zielone uchodzą za bezpieczne także dla dzieci, ponieważ nie ma tam warunków do nabrania niebezpieczniej prędkości. Nie spotkamy tam też snowboardzistów ani bardziej doświadczonych narciarzy. Średnie nachylenie tras oznakowanych na zielono to ok. 9°.
• Trasy oznakowane na niebiesko - uchodzą za odrobinę trudniejsze niż trasy zielone. Nadal jednak będą bezpieczne dla osób, które nie mają dużego doświadczenia lub preferują spokojną, relaksacyjną jazdę. Stopień nachylenia jest tu już jednak wyższy i wynosi ok. 10-12°. Rodziny, które chcą szusować na niebieskich trasach z dziećmi, powinny więc zadbać o właściwe przygotowanie najmłodszych. Trasy oznaczone niebieskim kolorem będą dobrym wyborem dla osób, które chcą doskonalić swój styl jazdy – w praktyce wybiera go większość średnio doświadczonych narciarzy, ponieważ kolejny poziom zaliczamy już do trudnych.
• Trasy oznakowane na czerwono - są to trasy trudne, przeznaczone dla zdecydowanie bardziej doświadczonych narciarzy. Zwykle wybierają je osoby, które świetnie radzą sobie na trasach niebieskich i chcą wejść na kolejny poziom. Nachylenie wynosi ok. 12-16°, a zatem należy uważać, aby przypadkowo nie nabrać zbyt dużej prędkości. Warto też przed zjazdem sprawdzić, czy na trasie są fragmenty uważane przez innych narciarzy za wyjątkowo trudne. Czerwone trasy to opcja dla narciarzy doświadczonych, którzy na stokach bywają regularnie.
• Trasy oznakowane na czarno - czarne trasy przeznaczone są dla najbardziej wtajemniczonych narciarzy i snowboardzistów. Wymagany jest dobry sprzęt, który poradzi sobie z trudnościami takimi jak m.in. niedoskonałe ukształtowanie terenu. Na czarnych trasach można spotkać na ukryte dołki, niespodziewane, ostre zakręty, czy sporej wielkości grudy lodu. Nachylenie tras czarnych to ok. 16°. Tego typu trasy powinny wybierać wyłącznie osoby z dużym doświadczeniem, praktycznymi umiejętnościami i pewne swoich możliwości.

Jakie inne znaki można spotkać na trasach narciarskich?

Oprócz oznaczeń kolorystycznych na trasach znajdują się także inne znaki, w tym m.in. ostrzegawcze, zakazu, nakazu i informacyjne. Kierowcy z pewnością nie będą mieli problemów z ich odczytaniem i interpretacją – oznaczenia te przypominają znaki drogowe.

Znaki informacyjne umieszczone są zazwyczaj mniej więcej co 200 metrów. Informują o numerze trasy oraz o tym, ile jeszcze zostało do końca. Znaki ostrzegawcze pojawiają się tam, gdzie narciarzowi może grozić jakieś niebezpieczeństwo. Ostrzegają w szczególności o:

• skrzyżowaniu z inną trasą, drogą lub wyciągiem,
• zwężeniach,
• szczelinach w lodowcach,
• możliwości wypadnięcia z trasy,
• ratrakach.

Znaki nakazu informują narciarza o tym, w jaki sposób powinien korzystać z trasy, np. o konieczności zjazdu w prawo lub lewo. Analogicznie, znaki zakazu wskazują, czego robić nie wolno. Zakazują m.in. palenia tytoniu, jazdy poza trasą, zjazdów na sankach czy wprowadzania zwierząt. 

Znakami, które mogą być nowością, są te ostrzegające o możliwości wystąpienia lawin oraz sposób informowania obsługi helikopterów ratunkowych, że potrzebujemy pomocy. Przed wyjazdem warto sprawdzić te oznaczenia.

Znaki na trasach narciarskich mogą się odrobinę różnić w zależności od kraju, do którego się wybraliśmy. Zasadniczo jednak zawsze są do siebie podobne.

Jak wybrać rodzaj trasy?

Wybór rodzaju trasy, w szczególności osobom, które na narty wybierają się po raz pierwszy, może sprawiać trudności. Kompletni amatorzy najbezpieczniej czuć się będą na trasach zielonych, które stopniowo można stopniowo zamieniać na niebieskie. Osoby bardziej doświadczone mogą spróbować swoich sił na trasach oznakowanych jako czerwone lub czarne. Przy wyborze trasy należy więc wziąć pod uwagę:

• swoje umiejętności,
• doświadczenie i obycie ze sprzętem narciarskim,
• posiadany sprzęt – zupełnie podstawowy może okazać się niewystarczający na najtrudniejsze trasy.

Dużo zależy także od indywidualnych preferencji. Zielone trasy mogą wydawać się niewystarczające amatorom, którzy lubią od razu rzucać się na głęboką wodę. Wybierając trasę, warto jednak przede wszystkim kierować się zasadami bezpieczeństwa, a brawurę pozostawić poza stokiem. Stawką jest życie i zdrowie nie tylko nasze, ale również innych narciarzy.

Jak bezpiecznie jeździć na nartach?

Oznakowanie tras to jedno, zachowanie narciarzy – to drugie. Fédération Internationale de Ski ustaliła 10 podstawowych zasad, które obowiązują narciarzy na całym świecie (tzw. zasady FIS). Należą do nich:

1. Rozwaga. Każdy szusujący powinien korzystać ze stoku w taki sposób, aby nie stwarzać zagrożenia dla innych osób.
2. Kontrola prędkości. Narciarze powinni dostosowywać prędkość jazdy do swoich umiejętności, wybranej trasy, jej stanu, natężenia ruchu i warunków pogodowych.
3. Zasada pierwszeństwa. Narciarz, a także snowboarder, nadjeżdżający od tyłu, powinien wybrać tor jazdy w taki sposób, aby nie stwarzać niebezpieczeństwa dla osób nadjeżdżających przed nim.
4. Wyprzedzanie. Na stoku można wyprzedzać z góry i z dołu oraz z prawej i lewej strony. Zawsze jednak należy pozostawić taki odstęp, aby inni narciarze i snowboardziści mieli przestrzeń na swobodne poruszanie się.
5. Włączanie się do ruchu. Każdy, kto rozpoczyna jazdę lub włącza się do ruchu na trasie po zatrzymaniu, ma obowiązek sprawdzenia zarówno góry, jak i dołu trasy.
6. Zatrzymanie. Narciarze i snowboardziści nie powinni zatrzymywać się w sposób nagły, na wąskich odcinkach trasy, cechujących się słabszą widocznością. Jeśli zdarzy się upadek w takim miejscu, należy je jak najszybciej opuścić.
7. Wchodzenie i schodzenie. Pieszo można poruszać się wyłącznie na skraju trasy.
8. Obowiązek przestrzegania znaków narciarskich. Należy także wybierać odpowiednio oznakowane trasy i stosować się do sygnalizacji.
9. Udzielanie pomocy. Jeśli narciarz lub snowboardzista będzie świadkiem wypadku, ma obowiązek udzielenia pomocy.
10. Obowiązek ujawnienia tożsamości. W razie wypadku na stoku każdy świadek i uczestnik ma obowiązek ujawnienia swoich danych osobowych. Dotyczy to zarówno osób odpowiedzialnych za zdarzenie, jak i zupełnie przypadkowych.

Jak wybrać ubezpieczenie na narty?

Narciarstwo to fantastyczny sport, który z roku na rok cieszy się coraz większą popularnością. Niestety – na stoku nietrudno o kontuzję czy nieumyślne zrobienie krzywdy innej osobie. Jedną z pierwszych czynności, którą warto podjąć, planując wyjazd, jest więc zakup ubezpieczenia narciarskiego. 

Warto zwrócić uwagę, aby polisa zawierała możliwie wysoką sumę kosztów leczenia. Dzięki temu ubezpieczenie narciarskie pokryje koszty leczenia nawet najbardziej skomplikowanych urazów, a także zakupu lekarstw czy transportu do kraju. Polisa powinna zawierać także pakiet Assitance, ubezpieczenieNNW i OC – niezbędne, jeśli w trakcie zjazdu dojdzie do wyrządzenia krzywdy innemu narciarzowi. Warto także, aby ubezpieczenie pokrywało koszty ratownictwa i poszukiwania. Ubezpieczyć można również sprzęt sportowy, który w przypadku narciarstwa zwykle jest naprawdę kosztowny.

Przed wyborem polisy warto porównać oferty. Niektóre towarzystwa ubezpieczeniowe oferują bardziej nietypowe świadczenia, np. zwrot kosztów karnetu, gdy ubezpieczony z powodu choroby nie może z niego skorzystać lub tzw. ubezpieczenie od braku śniegu. Przy pomocy naszego kalkulatora ubezpieczeń turystycznych można szybko sprawdzić oferty kilkunastu ubezpieczycieli i wybrać najlepszą. Udany wyjazd na narty to wyjazd bezpieczny!